Vandalism

Vandalism



Vandalism - Hindi makabuluhang paninira ng kagandahan sa pamamagitan ng pambababoy, pagsusulat at pagguhit ng kung annu-ano at literal na pagwasak sa mga bagay na pag-aari ng ibang tao.

Ang salitang vandalism ay nag-ugat mulsa sa mga vandals sa roma ilang daantaon na ang nakalipas. Hindi man sila ang pinakamapanirang tribo noong panahong iyon ngunit sa kanila pa rin ibinatay ang salitang ginagamit natin ngayon upang ilarawan ang walang katuturang paninira ng kagandahan sa ating kapaligiran.

Maraming paraan upang ipakita ang vandalism, o ang pagiging vandal. Ilan sa mga ito ay ang paninira ng mga rebulto, pambababoy ng mga karatula, paglalagay ng kung anu-ano sa mga babala sa kalsada, at pagpipintura at pagsusulat ng mga hindi kaaya-ayang bagay sa mga pader. Ang simpleng pagsusulat sa armchair, ang pagsusulat ng "May tatlong tanga, pang-apat ang bumasa" sa pader ng classroom, at ang pagsusulat ng cellphone number sa mga cubicel at toilets ay mga halimbawa rin ng vandalism.

Pero kahit na hindi mo gawain na magsulat sa armchair at pader ng kalokohan, alam mo ba na paminsan-minsan ay nagvavandalize ka pa rin? Marami sa atin, mahilig magvandalize, sa makabagong paraan. Isang paraan na nakatutuwa at pinapatulan pa ng mga katulad nilang mga vandals. Isang paraan na kung saan ang lahat ay binigyan ng karapatan upang maglagay at magsulat ng kung anu-ano sa pader ng bawat isa. Ang sarili nating "pader" na araw-araw ay nilalagyan natin ng laman, at kung anuman ang maisip natin at dito natin inilalagay. Wala nang iba kundi ang ating "wall" sa facebook. Dahil sa facebook, tinuruan tayo nitong magsulat ng kung ano-ano sa pader ngunit dahil nagustuhan ito ng mga tao, hindi ito itinuring na vandalism. Bagkus ay ginaya pa ito ng iba tulad ng friendster at yahoo na may pader na rin para sa mga users nila. Pero may mga gawain pa rin na maituturing na vandalism pagdating dito. Halimbawa nito ay ang pagpopost sa wall ng group niyo ng picture mong tulog ka at tulo-laway. Vandalism ito dahil hindi naman ito makabuluhan, walang naitutulong at hindi ito kaaya-aya para sa iyo. Sa kasamaang-palad, tuwang-tuwa sila sa picture mo kaya makitawa ka na lang sa kanila at maghintay ng pagkakataon upang makaganti. Isa pang halimbawa ay ang pagta-tag sa iyo ng picture ng aso, pusa, kabayo, lotion, sabon, at iba pang binaboy na picture na wala ka naman doon pero naka-tag ang pangalan mo. Buti na lang at puwede mong tanggalin ang tag at burahin ang post sa iyong wall. At ang pinakamadalas makitang akto ng makabagong vandalism ay ang sandamukal na app at game update/invites sa iyong wall na kapag binura mo ngayon, mamaya meron ulit. Kaya hinahayaan mo na lang maipon ang mga ito at matabunan ang mga mahahalagang pinost mo.

"YOUR_NOOB_FRIEND is playing A_NOOB_GAME. Click here to play A_NOOB_GAME too!"

"YOUR_NOOB_FRIEND got STUPID_NOOB_GOLDS in A_NOOB_GAME. Click here to get STUPID_NOOB_GOLDS too!"

"YOUR_NOOB_FRIEND is inviting you to play A_NOOB_GAME. Click here and be a NOOB Player!"

Buti na lang at meron nang block function para sa mga request at nakokontrol mo na ang mga naiipon na mga requests.

Tayo ay binigyan ng kalayaan upang ihayag ang anumang nais nating ipahayag at ibahagi ang ating mga saloobin. Ngunit sa bawat karapatan ay may mga responsibilidad na dapat nating gampanan. Sikapin nating magbahagi ng mga bagay na makabuluhan, hindi mga bagay na nakapag-aaksaya lamang ng panahon at nakapapanakit ng kapwa. Makatulong ka man ng kaunti, higit pa roon ang babalik sa iyong tulong balang-araw. Kaya ihanda na ang mga permanent markers ninyo at simulan nang magsulat ng "Fight Vandalism!" sa bawat whiteboard, armchairs at pader at sama-sama nating labanan ang bandalismo!

[Continue reading...]

Pancit Canton Survival Mode

Masarap talaga kumain ng pancit canton lalo na kapag ginamit mo 'yung teknik na pinost ko nu'ng nakaraan (refer here). Pero minsan gutom na gutom ka na, at malakas ang ulan. Gusto mo man bumili ng tapsilog, wala ka naman pera. Ang meron ka lang, siyam na piso, saktong pambili ng tinapay o pancit canton sa malapit na tindahan. Ngayong nakabili ka na ng pancit canton, agad mo na itong binuksan at inilabas ang seasoning at dinurog ang noodles. Inihanda mo na ngayon ang bowl na pagpapakuluan. Pero pagkapihit mo sa stove, bigla kang napasimangot at parang gusto mong itapon ang bowl dahil sa iyong nakita. Wala na palang gas. Tsktsktsk. Wala na rin uling para sa charcoal stove (a.k.a. kalan de-uling). Bigla mong naisip, dapat pala 'yung tinapay na may ipis na lang ang binili mo.

Huwag nang malungkot, dahil may solusyon na sa problemang iyan, bukod sa papakin mo na lang ang noodles at isawsaw sa seasoning. Sa mga sitwasyong tulad nito, Pancit Canton Survival Mode ang solusyon! Para lamang itong Yakisoba na may dalawang paraan kung paano lutuin. Ang gagawin mo lang, tatrauhin mo lang na yakisoba ang pancit canton. Ang sikreto, mainit na tubig. Gets mo na? Kung hindi pa rin gets, heto ang procedure:

1. Buksan ang pouch, ilabas ang seasoning at bahagyang durugin ang noodles.
2. Maghanda ng mainit na tubig sa isang bowl at lagay dito ang noodles. Takpan at maghintay ng limang minuto.
3. Habang naghihintay, ihanda ang seasoning sa isang pinggan.
4. Salain ang noodles at ihalo sa seasoning.
5. Handa nang kainin ang pancit canton!

Ngayon, maiibsan na ang mga gabing walang gas kapag nagugutom at gusto mong magluto ng pancit canton. May kaibahan nga lang ang lasa nito kumpara sa pinakuluang noodles, pero mainam na rin kaysa papakin mo ito at gawing crackers.

Isa sa mga bagay na bihirang mawala sa isang bahay ang mainit na tubig sa termos. Malaki ang naitutulong nito sa atin, mula sa pagtitimpla ng kape hanggang sa panlalapnos ng balat ng kaaway. Kaya ugaliing mag-init ng tubig araw-araw upang maging laging handa kapag dumarating ang mga sitwasyong ito. Teka, paano ka nga pala magkakaron ng mainit na tubig kung wala na kayong gas? Simple lang, makiinit o humingi ka muna sa kapitbahay o gumamit ng charcoal stove kung meron. Pwede ka rin magluto sa loob ng CPU mo kung alam mong paano gawin. Pero wag mo na subukan, papakin mo na lang ang noodles upang maiwasang makasira.

[Continue reading...]

Computer Terminologies

Computer Terminology Series
A.K.A GKTionary Beta



User-friendly - Pagiging mabait sa taong gumagamit sa iyo. Sila ang mga taong palagi mong hinihingian ng pabor pero hindi makatanggi. Mabait pa rin kahit alam nang inaabuso dahil sila ay friendly at may pakisama.

User - Sila ang mga taong gumagamit ng mga user-friendly para sa sariling kapakanan. Malamang nabiktima ka na nito, at kung gano'n, naging user-friendly ka na rin.

Graphical User Interface (GUI) - Mga nakikita sa isang user. Maaaring taktika ng panggagamit, mga istilo, at mga senyales na kung ikaw ay kanilang gagamitin. Sila rin ay magaling magdrowing ng mga bagay-bagay (magsasabi ngunit hindi naman tutuparin).

EULA - Acronym ng End-User License Agreement. Ito ang napagkasunduan ninyo ng kaibigan mong User. Kapag nagawa mo na ang pinagagawa niya, tapos na ang usapan, ngunit hindi ibig sabihin na wala na itong kasunod.

Buffering - Pakikinig sa kausap o kakwentuhan.

Buffer Underrun - Nangyayari kapag mabilis masyado ang taong pinakikinggan o kausap, o kapag mabagal umintindi ang taong kausap at nahuhuli na ito at maaaring sabihin niyang, "pakiulit" o "ano iyon ulit?". Kung nagsasabi ka ng isang joke, ito ay ang late na reaksyon ng pagtawa dahil hindi niya agad nakuha ang iyong sinabi.

Cache - Pansamantalang mga bagay-bagay na iyong kinakabisado. Ito ay mga bagay na inilalagay mo sa iyong isipan kapag may quiz, long test at iba't-ibang klase ng exam.

Caching - Pagkakabisado ng mga bagay-bagay upang hindi bumagsak sa exam.

Register - Isang maliit na storage na nakalagay sa utak palatandaan kung napapansin mo ba ang isang bagay o hindi. Isang halimbawa ay kapag tinanong ka ng, "Pare nakita mo ba 'yung kanina?" at sinabi mong, "ah, hindi, hindi ko napansin eh", kahit nakita ito ng dalawang mata mo. Ibig sabihin, nakita mo ito ngunit hindi ito nag-register sa utak mo.

[Continue reading...]

Mentally Absent sa Attendance

Mentally Absent sa Attendance
Hunyo 11, 2011

Sa loob ng tatlong oras, hawak ko ang bolpen ko pero wala naman akong isinusulat. Nakaupo sa armchair na bagong pintura, kasama ang mga dating kong kaklase na nagkukuwentuhan, nakatulala lang ako sa aking inuupuan at nag-iisip kung ano ang magandang isulat sa mga oras na ito habang walang ginagawa. Marami pang tinta ang bolpen ko pero lumalabo na ang sulat nito. Marahil bukas o makalawa, kailangan ko nang bumili ng bago.

Alas tres na ng hapon. May klase kami doon sa kabilang silid. Hindi pa naman dumarating ang propesor kaya nandito muna ako't nagmumuni-muni. May klase rin dito sa silid na ito, ngunit hindi pa rin dumarating ang kanilang guro. Sa tagal ng oras na nasasayang at wala akong naisusulat, maya-maya'y napansin ko na ang ilan kong kaklase na nandito kanina ay bigla na lang nawala. Naku, andun na yata si mam at nandito pa rin ako't nakatunganga. Dali-dali akong pumunta sa aming silid at umupo sa bakanteng upuan. Hindi ko na inabutan ang attendance sheet para mapirmahan. Absent na naman ako. Binalak kunin ng aming president ang attendance sheet kay mam, pero hindi na niya ito nakuha.

President (Itago na lang natin sa pangalang Pingu): "Mam puwede pa po makuha yung attendance sheet? May hindi pa po kasi nakapirma eh."
Mam O: "Ibinigay mo na sa akin eh. Wala na absent na yan."
Pingu: (Bumalik sa upuan) "Sori, wala na eh."

Badtrip akong pinagtinginan ng mga kaklase kong nakapirma. Ako na naman ang napag-initan. Ang hirap talaga kapag napag-iinitan ka, ikaw palagi ang talo at wala kang karapatan upang ipaglaban ang sarili mo lalo na't guro ang kalaban mo. Wala akong nagawa kundi hintayin na lang matapos ang klase. Naibigay ko naman ang aking class card, pero considered absent ako dahil hindi ako nakapirma. Ilang minuto lang naman akong nawala, pero ito ang naging kapalit - isa sa mga unang araw ng klase, absent ako samantalang maaga na akong pumapasok ngayon. May record na sana akong hindi ako late o absent sa loob ng isang linggo, pero dahil nga ganito ang nangyari, balewala ang pagbabago ko. Tinanggap ko na lang kung anong nangyari ngayon. Ganito talaga ang buhay, minsan maganda, minsan hindi. Gaano nga ba kadalas ang minsan? Lahat ng mga pinalad na nakapagtapos dito sa pamantasan, dumadaan muna sa kanya. Mga pinalad nga talaga sila. Kung sa bagay, kasalanan ko rin kung bakit ako nahuli ng mga isang minuto kaya hindi ako nakapirma. Isinusulat ko kasi ang sanaysay na ito.

[Continue reading...]

Pasukan Na Naman

Pasukan Na Naman

Hunyo 6, 2011 - Simula ng klase sa taong ito. Ang ibang paaralan at unibersidad, sa Hunyo 13 pa upang mapagbigyan ang mga tinatamad pang pumasok at makapaghanda ang mga wala pang babaunin. Simula na naman ng magkahalong kalbaryo at saya para sa mga estudyante, panibagong pagkakataon para tuparin ang mga ang mga pangarap sa buhay, at panibagong pagkakataon para makapagtapos ang mga napag-iiwanan at umuulit. Simula na naman ng pamumroblema ng mga magulang sa mga anak na aral-baon - mga pumapasok lang pero hindi nag-aaral; mga estudyanteng isang dekada kung manatili sa hayskul pero walang nakukuhang diploma.

Isang malaking pagsubok ito para sa mga magulang na may anak na pinag-aaral. Ang baon ng kanilang anak na sinasabayan pa ng pagtaas ng presyo ng mga bilihin, at mga bayarin sa eskwela na minsan ay kwestyunable (spiritual fee? energy fee?) at iba pang mga gastusin ay iniaasa lamang sa sweldo na minsan lang kung itaas ng gobyerno tapos lagi pang nadedelay.

Kasabay ng pasukan, muli namang nabubuhayan ng dugo ang mga nedosyante at ilang mga naghahanapbuhay. Ganado na naman bumiyahe si manong drayber na mahilig manigarilyo pero wala namang lisensya para makapagmaneho. Magkakaroon na ulit ng laman ang mga karinderyang hindi tinatao. May bibili na ulit sa mga tindahang may kostumer lang kapag may pasok. Kikita na ulit ang mga titser na nagtitinda ng longganisa at tocino sa klase. At higit sa lahat, madadagdagan na naman ang mga mabibiktima ng mga holdaper na ang target ay mga estudyanteng ginagabi. Kung mapapansin, hindi lang para sa estudyante ang pasukan, kundi para rin sa mga taong naghahanap-buhay.

Ang araw ng pasukan ay parang araw ng pasko kung paghandaan. Para sa mga estudyanteng maaarte, gusto nila bagong lahat ng gamit. Bagong bolpen, notbuk, bag, sapatos, uniporme, pati school na papasukan gusto bago taon-taon kaya hindi makatapos-tapos. Hindi nila naiisip na taon-taon maraming nasasayang na mga notbuk, papel at iba pang mga gamit na maaari pang gamitin pero itinatapon na lang imbis na pakinabangan. Puspusan ang paghahanda ng mga eskwelahan. Pinaghahandaan nila ang pagdating ng mga estudyanteng magbibigay ng laman sa kanilang mga "pondo". Pinapipinturahan nila ang mga pader, armchair at mesa upang masulatan ulit at malagyan ng panibagong kodigo. Pinaghahandaan ang kanilang lesson plan na isang dekada nang nahuhuli pero patuloy pa ring ginagamit. Pati mga magulang ay puspusan din ang paghahanda. Pinaghahandaan nila ang paggising nila ng maaga sa kanilang mga anak, ang kanilang mga susuutin kapag napatawag sila sa eskwela, excuse letter na may pirma, ang kanilang mga ibibigay sa titser kapag kailangan sumipsip, at syempre ang perang babaunin ng kanilang mga anak. Baong pera na gagamitin para makapaglaro ng dota at iba pang computer games, pangload sa cellphone, pang-gimik, at kung anu-ano pang bisyo. Pati mga barker ay naghahanda rin para sa mga estudyanteng maaarte na ayaw masikipan sa loob ng jeep kapag malapit nang mapuno. Hindi naiisip ng mga maaarteng ito na sumisikip naman talaga ang jeep kapag mapupuno na, mauna ka man o mahuli sa pagsakay.

Sa unang araw ng pasukan, karamihan wala pang nagaganap na klase, pero may ilan na hindi pa man nakapagpapakilala ang prof, nagkaklase na agad tapos quiz at magpapa-asayment sa huli.

"Pakilabas ang class cards. Isulat ang pangalan, subject at sched tapos bilugan ang singko."

Kokolektahin muna ang mga dapat kolektahin - final list ng mga enrolled sa klase, class cards, mahiwagang mga bayarin, indes card, 1x1 picture at kung anu-ano pa.

Para sa mga bagong saltak o mga freshmen at fresh-tranfer, get to each cellphone number at FB, este each other pala, ang unang activity. Tapos ay dito na magkakaroon ng "flocking" o ang pagsasama ng mga may magkakaparehong katangian (parehong brip, walang brip, etc. joke). Nagsasama-sama ang mga nagdodota, mga fashionista, mga maaarte, mga loko-loko, mga sosyalista, mga emo, mga matalinaw, mga masisipag (if any), at mga nagsisipag-sipagan. Meron din namang pinipili na lang na maging mag-isa kaysa ma-OP sa mga kinakasama.

Student 1: "Pare, ba't mag-isa ka? emo ka ba?"
Student 2: "Hindi, mag-isa lang ako."

Sa mga susunod na araw, unti-unti mong malalaman ang mga tunay na ugali ng mga tao sa paligid mo. Malalaman mo, ang katabi mo pala ay ex-convict, ang kakopyahan mo ay snatcher, kinakasama mong mga holdaper, at kasabayan mo sa paguwi na mandurukot pala. Malalaman mo sa pagdaan ng mga araw kung sino ang dapat dikitan at iwasan, kung sino ang mga nanggagamit, kung sino ang clepto sa klase na nangunguha ng pitaka, kung sinong plastik at sino ang dapat at mga hindi dapat pagkatiwalaan.

Maraming paghahanda ang kalakip ng pagdating ng pasukan. Taon-taon man itong dumadaan, hindi pa rin pare-pareho ang nagaganap dahil sa pabago-bagong klima, presyo ng bilihin, teknolohiya, at pamamaraan sa pagtuturo. At kahit taon-taon ang pagdating ng pasukan, nananatili pa rin ang mga problema sa bansa na dapat ay matagal nang nalutas ng edukasyon kundi lang dahil sa kurapsyon.

[Continue reading...]

Unli-Rice Tips

Unli-Rice Tips

Uso na ngayon ang mga kainang unlimited ang kanin, pero ang presyo ng pagkain, para lang dinagdagan ng tatlong extra rice. Dalawa sa pinakasikat na mga unli-rice kainan ay ang Mang-Inasal at Casa Reyes na merong Java rice. Ang dalawang kainan na ito ay may halos kaparehong menu pero nagkaiba lang ng konti sa service at ingredients. Ang mga single orders nila, o yung mga hindi unli rice kung mapapansin niyo, dagdagan mo lang ng tatlong extra rice, para ka na ring nag-unli rice.

Marketing strategy nila ito para sa mga taong nakakatatlong extra rice kapag kumakain at sa mga taong takaw-tingin na akala mo malakas kumain. Dito sila kumikita dahil yung mga nag-uunli rice, dalawang kanin pa lang busog na. Pero mas convenient pa rin kumpara sa bukod kang bibili ng extra rice, dahil hindi mo na kailangan pumila sa counter at maghintay kapag gusto mo ng extrang kanin.

Para malubos-lubos mo ang inorder mong unli-rice, makattalo o higit ka pang extra rice. Dahil kung hindi, dapat ay nagsingle order ka na lang. Huwag kang magtipid sa kanin habang kumakain, at ulam ang iyong tipirin. Huwag mahiyang humingi pa ng kanin kung hindi ka pa nabubusog o nabibilaukan. Siguradong sulit ang bawat kain mo kung ganito ang iyong gagawin. Mabuti nang busog kaysa gutom, dahil hindi mo alam kung may pagkain ba sa inyo paguwi mo wala. Ngunit huwag pilitin ang sarili kung talagang hindi mo na kaya dahil maaaring ma-apendicitis ka at maospital dahil sa iyong katakawan.

[Continue reading...]

Mga Makabagong Bugtong

Mga Makabagong Bugtong


Isinuot ko, pero hindi ko binuhol
-Supra Shoes

Isda ko sa mariveles, hindi ko makain-kain
-Botsang Isda

Magandang Prinsesa, nakaupo sa hita
-Hostess

Dalawang magkaibigan, nagtitikiman
-Brokeback Buddies

Mga salitang nais kong sambitin
Ay akin nang naipadala
Paningin mo'y biglang nagdilim
Hindi mo pala nakuha
-Unsent Text Message

Nang aking tiningala, muntikan na akong mabangga
-Malaswang Billboard sa EDSA

Ako'y may kaibigan, kausap ko kahit saan
-Imaginary Friend

[Continue reading...]

An Event In Exhibit

An Event In Exhibit
March 9, 2011

Isang gabi, sa design lab, araw ng pinagawa sa amin na exhibit ng mga operating system bukod sa windows.. Iba't iba ang gimik ng bawat grupo. Kanya-kanyang klase ng kostyum na angkop sa operating system na ine-exhibit nila. Iba-ibang klase ng souvenirs ang pinamimigay. Ang mga flyers, tinatapon lang pagtapos mabasa. Kaya sigurado, mamaya pagtapos nito gabundok na kalat ang kailangan itapon. Maya-maya, isang 4th Year ang lumapit sa harap ng aming booth at sinubok ang kaalaman namin sa linux. Nasa gilid ako ng booth nang siya ay magtanong.

audience na maangas (with "ahhh, ganun pala" style): bakit marami gumagamit ng windows kung halos perfect na ang linux?

kathleen (kaklase ko): ... blah,blah,blah.. (marami syang sinabi na hindi ko na matandaan at alam kong hindi iyon ang hinahanap na sagot ng maangas na nagtatanong)

ako(sa isip ko): Una sa lahat hahanapin mo yung refresh pag-rightclick mo sa desktop. Pangalawa tamad ka magtata-type ng commands sa terminal para lang i-run ang paborito mong windows program(so bat ka pa nag-linux). pangatlo, hindi ka marunong gumamit ng GIMP, kasi photoshop lang ang alam mo gamitin. Hahanapin mo rin ang nero kasi hindi mo alam ang brasero. Pang-apat, Hindi mo alam ang gagawin mo kapag nag-crush ang linux. Pang-lima, komportable kang naba-virusan kesa hindi, tsaka sanay ka sa mabagal na OS. Pang-anim, smartbro kasi gamit mo, wala kang pambayad ng monthly. At pang-pito, pag nasira windows mo, pormat lang ang alam mong solusyon. Ikaw tanungin mo sarili mo bat windows OS mo, hindi linux eh kung perfect na ang linux?

audience na maangas: pamilyar ka ba sa terminal?

ako: (pressed Alt+F2, typed gnome-terminal, then enter)

audience na maangas: ah,..(walked-away.)

Akala ko no'ng una, 2nd year lang ang pandak na lumapit. Pero 4th pala. Siguro umaapaw na sa kaalaman ang taong iyon kaya ganoon na lang ang asta niya sa mga taong akala niya ay walang alam. Isang pagkakamali ko lang, hindi ko naipagtanggol ang grupo namin sa kanyang kayabangan kundi sa pamamagitan lang ng pagpapalabas ng Run Dialog Box sa linux na karaniwang hindi alam ng mga first-time linux users. Alam niyang karamihan ay walang alam pagdating sa linux, pero hindi niya alam na hindi ako isa sa "karamihan" na iyon. Kulang siya sa pang-unawa pagdating sa mga karaniwang tao. Marahil kapag nakatingin siya sa salamin, siya ay nakatingala. Tinitingala niya ang kanyang sarili. Hindi niya nauunawaan na hindi naman lahat ng tao, kagaya niya mag-isip. Kaya minabuti ko na lang na tumahimik dahil walang patutunguhan ang pagdedebate namin kung sasagot ako at makikipagtalo. Alam kong alam niya rin na marami talaga ang sarado ang utak, pero hindi iyon sapat upang sila ay alipustahin at pakitaan ng pagmamayabang, at palabasin na wala talaga silang alam. Ang kaalaman ay walang saysay kung hindi mo ito ibabahagi sa mga taong nangangailangan nito.

[Continue reading...]

Pancit Canton The GK Way

Pancit Canton The GK Way

Mahilig ka bang kumain ng Lucky Me! Pancit Canton at iba pang mga instant noodles? Kung ganoon, para sa iyo ang blog entry na ito. Kung hindi naman, edi hindi. Marami sa atin mahilig kumain ng instant noodles lalo na kapag wala nang choice. Meron ding mga pinalaki sa Lucky Me! at Pancit Canton. Naging bahagi na ng buhay ang instant noodles dahil sa dali nitong lutuin. Kahit grade 1 kaya ang magluto nito. Magpakulo ng tubig, ilagay ang noodles, hintayin, isala at haluin. Sa simpleng instructions na ito, meron ka nang masarap na noodles na mas mabilis pa sa pagsasaing.

Pero ang pagkain mo ng pancit canton ay lalo mo pang maeenjoy sa pamamagitan ng aming trick na ibabahagi ko sa inyo ngayon. Pancit Canton the GK Way - Ito ang klase ng pagluluto ng pancit canton na talaga namang mabubusog ka kahit isang pouch lang ang lutuin mo. Mas effective ang paraang ito kung kayo-kayong magbabarkada ang kakain, dahil ang konsepto ng teknik na ito ay paramihin ang noodles. Mas dumarami ang noodles kapag mas maraming pouch ang lulutuin ng sabay-sabay.

Kapag ginamit mo ang teknik na ito, lima hanggang sampung bahagdan ng noodles ang madadagdag sa bawat pouch na lulutuin mo sa isang kaldero. Mas tipid, hindi ba? Samahan mo pa ng juice bilang inumin at solve na ang meryenda niyo habang nagkukuwentuhan o nagtatalo sa isang bagay.

Paano nga ba ginagawa ang pancit canton the gk way?
Heto ang step-by-step procedure ng aming sikreto:
1. Bumili ng pancit canton o katulad na instant noodles sa inyong suking tindahan.
2. Habang nagpapakulo ng tubig, buksan ito ngunit huwag sisirain ang pouch at panatilihin itong maayos. Ilabas lamang ang seasoning.
3. Dahan-dahang durugin ang noodles sa pamamagitan ng pagpisil-pisil nito sa pouch pero yung hindi masyadong durog na parang pinulbos mo na ang noodles, 'yung parang salamin lang na nagkapira-piraso.
4. Ilagay ang noodles sa kumukulong tubig at pakuluin sa loob ng tatlong minuto.
Tip: Kung whistle pot ang ginagamit mo sa pagpapakulo, ilagay ang noodles kapag narinig mo na ang notang 'Mi'. Huwag muna ilagay kung 'Do' pa lang ang narinig mo na karaniwang nauunang tumunog. Kung kaldero naman, huwag muna ilagay ang noodles kapag hindi pa masyadong kumukulo o bumubula. Ilagay ang noodles kapag kulung-kulo na ang tubig.
5. Habang naghihintay, ihanda na ang seasoning sa isang pinggan o bowl. Haluin ito ng mabuti.
6. Salaing mabuti ang noodles ngunit ingatang may matapon habang nagsasala.
7. Paghaluin ang noodles at seasoning sa pinggan o bowl.
8. Ngayon ay handa na ang pancit canton!
Tip: Huwag kalimutang mamigay kung may inggiterong nanghihingi. Alukin ang mga taong nasa paligid upang hindi pagkamalang maramot (80% probability, tatanggi naman 'yan kapag inalok).

Hindi lang nagmukhang marami ang pancit canton sa pamamagitan nito, naging mas madali pa itong kainin dahil naging buhaghag ang noodles.
Subukan na ang teknik na ito at nang makita mo ang kaibahan!

[Continue reading...]

Don't Judge The Disk By It's Brand Name

Don't Judge The Disk By It's Brand Name
(A Guide to Optical Disks and Better Burning)

Marahil nakakita na kayo ng CD, DVD at Blu-Ray Disk. Baka kasi hindi pa. Maraming brands ng CD's at DVD's ngayon ang kumakalat sa mga tindahan. Ilan dito kilala niyo ang brand, ilan naman nakilala na lang dahil palaging nakikita.
At siyempre meron ding mga hindi kilala. Tulad ng pagbili ng mga appliances at gadgets, tinitingnan mo muna ang brand, at kung branded (actually lahat naman branded, sa quality lang nagkatalo) halimbawa Sony, alam mong maganda ang kalidad nito kumpara sa mga china brands. At kung sapat ang pambili mo, ito na agad ang kukunin mo.

Sa mga nad-ccd burn, o mga nagbaback-up ng files regularly at iba pang may business that includes disk burning, malamang na ang mga binibili nilang disks ay mga branded, o kilala ang brand. Ang brand name kasi ay may malaking impact para sa mga kostumer kaya mas binibili ang mga "branded" disks. Iniisip ng mga kostumer na mas matibay ang mga binili nilang bulto ng mga "branded" disks kaysa sa mga disks na hindi kilala ang brands o mga CD-R King "lang" ang tatak. Ang konsepto ng brand name pagdating sa CD's at DVD's ay napag-alaman kong mali lalo na kung pag-uusapan ang tibay at archival quality ng mga ito.

Sa apat na taon kong pagbuburn ng disks at pagbabackup ng files, nalaman ko na ang kalidad ng mga disks ay hindi nakabatay sa brand name nito, kundi sa kanyang DISC-ID. Ang disc-id ang nagsisilbing batayan kung anong klase nabibilang ang disk pagdating sa quality - Kung first class (yung matibay at maganda sa archiving), second class (yung pwede na sa pang-araw-araw), o yung third class (yung pwede nang itapon pagtapos mo iburn). Sa disc-id nakalagay ang impormasyon tungkol sa manufacturer nito, at dito tinitingnan kung maaasahan ba ang disc na binili mo o hindi. Paano nga ba nalalaman ang disc-id ng disc? Sa pamamagitan ng DVD-Identifier, malalaman mo ang impormasyon tungkol sa disc na binili mo tulad ng supported speed, type of disc, supported booktypes, at ang pinakamahalaga, ang disc-id.

Narito ang aking sariling listahan ng mga CD/DVD na ginawa kong batayan. Nang malaman ko ang disc-id, nagsimula na akong magtala ng mga disc-id ng bawat disks na binili ko, at inilista ang mga ito.

First Class
Manufacturers: Taiyo Yuden, Mitsubishi, Verbatim.
Discs brand: CD-R King, DG QCP, iOmega, AFA, EliteM, Illusion, Kodak at Verbatim(Lightscribe at Digital Movie)
Ang mga disc na ito ay maaasahan sa archiving at karamihan ay nagkukubli sa mga brands na hindi mo akalain na first class pala lalo na ang CDR-King.

Second class
Manufacturers: CMC Magnetics, Prodisc, Optodisc.
Disc Brands: Verbatim (silver gray), Illusion (peke), Kodak (silver peke), Philips, HP Lightscribe, TDK, Maxell, Fortis, AFA (peke), Sony, at iba pang gawa ng CMC Magnetics.
Description: Ang mga disc na ito, kung mapapansin niyo, ay mga "branded" na discs. Nililinlang lamang kayo ng mga brand name na iyan, kaya sa halip ay bumili lamang ng first class.

Third Class
Manufacturers: Benq, hindi ko na alam yung iba pa.
Disc Brands: Mga discs na pangit ang coating, hindi maganda ang packaging, mga napakamura at manipis, mga damaged ang design/coating, at yung branded pero hindi pantay o perfect ang design at manipis.
Description: Ayun nasa taas kasasabi ko lang :). Huwag niyo nang subukan bumili ng mga ganitong klase ng discs, magtiyaga na lang kayo sa second class upang hindi masayang ang pinambili niyo.

Additional Tips

Kung bibili ka ng mga optical disks, tingnan muna kung may gassgas o alikabok ang mga ito bago tanggapin upang maiwasan ang palpak na burn. Huwag rin masyadong pagdikitin ang mga ito sapagkat ang masyadong pagkakadikit ng mga disk sa isa't isa ay lumilikha ng permanenteng gasgas sa disc. Karamihan kasi sa mga tindera ay hindi pa nabasa ang entry na ito (joke). Karamihan sa mga nagtitinda walang pakialam kung maayos ba ang packaging ng disk o hindi, at isinisiksik nila ito gamit ng expandable plastic wrap.

Kung nakabili naman ng disc na may gasgas, o nagasgasan ng hindi sinasadya, o may alikabok na hindi matanggal at pinilit mong tanggalin kaya nagasgas, o kaya nalaglag sa sahig tapos naapakan bigla ng aso niyo tapos nabadtrip ka dahil nagkagasgas, gamitin ang "verify" function ng iyong burner upang masigurado kung maayos ang pagkakaburn ng data sa disc. Ang "successful" na sinasabi ng burner mo matapos magburn ay ang pagiging successful ng burner mo na 'i-send' ang data sa disc. Hindi ito ibig sabihin na natanggap ng disc mo ang data successfully, kaya para malaman ito, kailangan mo itong i-verify.

Kung magkaroon ka man ng mga palpak na discs, huwag mo itong itapon. Ipunin mo lang ang mga ito kasama ng mga luma mong discs na hindi na ginagamit o sira na dahil maaari mo pa itong ibenta sa junk shop. Dati 30 pesos ang per kilo nito. Na naging 25 na lang. Di ko alam kung magkano ngayon. Kapag nagbenta ka naman ng disk at may butal sa timbang. Halimbawa 1 kilo and 1/4 tapos ang binigay sa iyo ay 1 kilo lang ang presyo, kunin mo ang 1/4 na cd na hindi kinonsider sa timbang at idagdag mo na lang ito ulit sa susunod mong ibebenta para hindi masayang. Naranasan ko na kasi ito noon, sinusubukan akong dayain ng nagtitimbang. Per kilo lang daw ang binabasa nila sa CD, eh 1 3/4 yung timbang. Kaya kinuha ko yung 3/4 at pinatimbang ko lang ang 1 kilo.

Para sa mga tamad magburn, siguro hindi ganoon kahalaga ang files niyo at tiwalang-tiwala kayo sa mga portable hard disk at USB niyo na prone-to-nakaw, prone-to-hiram, prone-to-sira, prone-to-corruption at prone-to-holdap. Palaging tandaan na mas mabuti nang malaglagan ng barya kaysa mawalan ng pitaka (kung ikukumpara mo ang DVD sa Hard disk).

Palaging magbackup ng files sa matitibay na medium upang maiwasan ang pagkawala ng mahahalagang dokumento na dulot ng hardware failure.

[Continue reading...]

Pera (Part 2)

Ang pera ay hindi masama. Nasa gumagamit nito ang kasamaan. Ang pera ay gawa lamang ng tao, isang bagay na hindi dapat sinasamba ninuman. Ang perang papel ay yari sa cotton at linen. Ang mga barya naman ay yari sa copper, brass, nickel at zinc. mga simpleng bagay na ito ang bumubuo sa pera. Nasa bulsa mo lang, minsan sa pitaka, sa wallet. Minsan nakatago sa sapatos, sa tainga, sa bibig, sa bra, at minsan pinupulot mo lang sa bulsa ng iba. Pera na ang naging kagamitan sa pagpapalitan ng kalakal at serbisyo. Hindi ka na mabubuhay ng matagal sa sarili mo kung wala kang pera sa panahon ngayon. Ano pa nga ba ang kayang gawin ng pera?

Ang pera ay hindi nakabibili ng tunay na pagmamahal, tunay na kapangyarihan, tunay na kaibigan, at tunay na kalayaan. Pero isang bagay ang nalaman ko. Nakabibili ang pera ng mga katulad nito. Tulad na lamang sa panahon ngayon, na ang mga kandidato ay bumibili ng boto. Ang mga lalaking sawa na sa asawa, bumibili ng serbisyo sa mga nagtitinda ng serbisyo ng asawa. Ang mga gusto ng aliw, bumibili ng aliw sa mga nagbebenta ng aliw. Pati kaluluwa, naibebenta na rin kapalit ng anumang hilingin mo sa buhay, pero no return, no exchange, no regrets dahil earn now pay later ang patakaran kapag kaluluwa na ang pinag-uusapan.

Meron naman na ginagamit ang pera nang hindi direkta para makamit ang ninanais na bagay. Kung susuriin, mas malinis na paraan ito kaysa sa pagbili ng serbisyo ng direkta. Ano nga ba ang ginagawa ng manliligaw para mapasagot ang nililigawan? Ang pinakamatipid na paraan ay ang paggamit ng talento mo sa pagse-salestalk lalo na kung type ka ng taong niloloko mo. Pero kung maluho, naku marami ka pang dudukuting barya. Meron akong na-formulate na equation upang malaman ang presyo ng kasintahan mo no'ng sinagot ka niya. (Pasintabi lang po sa mga nagbabasa, ito po ay pawang kalokohan lamang at walang layunin upang makapanakit ng damdamin ng kapwa)

Let us simulate the equation using the given details of the problem:
Nagsimula kang manligaw no'ng hiningi mo ang no. niya sa kaibigan niya, o sa anumang paraan. Siyempre nagload ka. Kinabukasan sinimulan mo na siyang load-an. Ngayon mayroon na siyang supply ng load dahil sa iyo. The next week, niyaya mo siyang lumabas. Tapos every week, may chocolate siya sa 'yo. Kung ang average na ginagastos mo sa isang araw (halimbawa medyo kuripot ka pa) P 150.00/day at niligawan mo siya sa loob ng dalawang buwan.

Congratulations, naka-siyam na libo ka! Ngayon i-calculate naman natin ang average ratio kung panalo o talo ka matapos niyong mag-break.

By simulating our equation, we use the sample problem as the basis: Halimbawa nagbreak kayo after a month. Ibig sabihin isang buwan lang kayo. Awts.

Conclusion: You've reach the 50% ratio! Ibig-sabihin kalahati na lang, bawi ka na. To summarize the concept of ratio, ratio ito ng panahon ng panliligaw mo at ng panahon na naging kayo. Mas mataas na ratio, mas mainam. Kaya ikaw huwag kang tatanga-tanga kung gusto mong magtagal kayo at umabot kayo sa altar sa harap ng maraming tao.

So much for that offensive but creative equation. Ang tanging layunin ko lamang po ay aliwin kayo sa inyong binabasa. Well, hindi naman dapat sinusukat ang pagmamahal. Hindi nasusukat ang pagmamahal sa pamamagitan ng pera. Hindi mo naman kailangan bumili ng teddy bear na pagkalaki-laki na sobrang sarap lamukusin dahil sa mahal ng presyo para lamang mapatunayan mo na mahal mo ang isang tao. Hindi naman pera ang binibilang mo kapag magkasama kayo kundi ang tibay at tatag ng inyong pagsasama. Katatagan na kahit oras at panahon ay kulang upang masukat ito.

[Continue reading...]

The Legend Of Farmer's PC

Ano nga ba ang Farmer's PC? Ito ang mga kompyuter na dati ay nagkakahalaga ng presyong ka-lebel ng mga High-end PCs tulad ng Core 2 Duo™ hanggang Core i7™, napaglumaan na ng panahon at napalitan ng makabagong specs. Ang tawag ko rito noon ay Lower-end PCs, dahil sa paniniwala kong wala namang PC ang mga farmers. Pero dahil nauso ang farmville, isang laro sa Facebook, nabigyan ito ng makabagong kahulugan, dahil sa mga nagsasakang farmers sa Facebook (na hindi mapakali kapag hindi nakapagpe-Facebook dahil mawi-wither daw ang kanilang mga pananim. Mabuti sana kung aanihin mo ang mga itinanim mo at pwede mong isaing o ibenta sa tunay na buhay) at tuluyan ko nang nai-adopt ang salitang Farmer's PC. Basta lumang dilaw, I mean naninilaw na PC, Farmer's iyon, in short.

Ang specs ng isang Farmer's PC ay sumasaklaw mula sa Pentium III (and equivalent processors) pababa sa pinakalumang processor na nabubuhay pa sa panahon ngayon. Ang pinakamabilis na Farmer's PC ngayon ay ang Dual Pentium III (o Pentium III Dual, 'di ako sigurado) na gumagamit ng dalawa, physically, na processor sa iisang motherboard. Ibig-sabihin, dalawa rin ang heatsink fan nito, at kaya rin nitong pantayan kahit paaano ang mga multi-threaded na processor ngayon dahil nga dalawa ang processor nito. Kaya ko sinabing physicaly dahil ang mga multi-threaded na processor ngayon ay nasa isang chip na lamang nakapaloob ang dalawa o higit pang core. Kung single core na Farmer's PC naman, ang pinakamabilis ay ang Tualatin™ processor, na may bilis na hanggang 1.24 GHz, mas mabilis sa Celeron™(socket 370) na hanggang 1.13 GHz lamang. Pero piling-pili ang mga motherboard na supported ng Tualatin™ kaya mas kumalat ang mga Pentium III, Celeron™(socket 370) at Coppermine™ na processors na supported halos lahat ng socket 370 na motherboard noong panahon na ini-release ito. Mayroong hardware hack para mapagana mo ang isang Tualatin processor sa isang Celeron-supported na motherboard, na tinawag nilang Tualeron (Tualatin na nag-aact na parang Celeron). Pero kung aalamin mo kung paano, mas mabuting huwag mo nang subukan dahil baka masira lang ang PC mong kulay yellowish white, o whitish yellow. Nalaman ko itong lahat buhat sa pagsasaliksik na mapabilis ko pa lalo ang Framer's PC na gamit ko ngayon mula nang masira ang Pentium 4 ko (technically Celeron 2.4 GHz).

Isa sa mga nalaman ko dahil sa mga Farmer's PC, ay ang bltahe ng bawat processor, na ngayon ay hindi na masyadong napapansin dahil napaka-flexible na ng mga bagong boards, na basta magtugma lang ang internal frequency o fsb ay puwede nang gumana. Sa pag-aasam kong pabilisin ang Farmer's PC sa bahay, tinanggal ko ito mula sa yellowish white o whitish yellow na case at inilipat ko sa black na casepara magmukhang napapanahon ang kompyuter. 866 MHz lamang ang speed ng processor nito, na 1.7 Volts ang kailangan, pero 1.75 ang setting sa BIOS kaya naging 870 MHz 'pag tinignan mo sa system properties.ASUS CUV4X-C ang motherboard - walang sound card na built-in, walang on-board na video card, at walang rin LAN. Shorted/sira ang PS/2 ports o keyboard/mouse ports, may dalawang USB 1.1 port sa likod, at dalawa ang ram slot sa loob (Max. 1GB). Kung mapapansin, maraming kulang, kaya binilhan ko ito ng mga piyesa, pati na bagong processor. Celeron 1GHZ ang binili ko mula sa isang member ng TipidPC.com sa halagang 200.Laking tuwa ko dahil mapabibilis ko na ang Farmer's PC na ito, pero nang testing-in ko na ito, ayaw gumana. Ayaw magboot. Akala ko sira, ayun pala kaya ayaw gumana ay dahil 1.45 Volts lang ang processor na nabili ko. Malas dahil ang pinakamababang boltahe na supported ng motherboard ay 1.75 Volts lang. Hindi ko na ito naibalik sa binilhan ko dahil 'compatibility is the buyer's responsibility'. Ayos lang, atleast meron akong processor na malapit nang mag-extinct.

Pinalitan ko rin ang RAM nitong 192MB (256 MB talaga kaso sira na yung isang 128MB na ram), binilhan ko ng dalawang 512mb na SDRam sa isang premium member ng TipidPC.Ang video card, originally 4MB na pinalitan ko ng GeforceFX 5500 na 256MB. Binilhan ko rin ng PCI Soundcard na 4.1 Channel, PCI USB 2.0 Card, nilagyan ng Lan Card, at isinalpak ko na rin ang DVD-Writer ko na malapit na magdalawang taon. Bago na rin ang keyboard at mouse nito (sa wakas), pati na rin headset at speaker, pero hindi ko muna ginagamit at itinabi ko muna dahil baka masira agad. Naka-tatlong libo ako sa Farmer's PC na ito, sa paghahangad kong makamit ang kanyang full potential at mapakinabangan pa ng husto, at mailayo sa panlalait.

Sa totoo lang, hindi naman talaga sa akin ang CPU na pinagkagastusan ko. Ipinaa-upgrade lamang ito sa akin para magamit sa JASHS Music Lounge, pero hanggang ngayon ay nasa bahay namin pa rin ito. Kapag nabayaran na ang mga nagastos ko, tsaka ko ito ibabalik sa sa bar at bibili ako ng bagong PC, 'yong Dual Core naman para masaya.

Hindi ito ang una o pangalawang Farmer's PC na dumating sa akin, kundi pangatlo. Ikukuwento ko ang history ng mga nauna kong PC, kasama ang unang PC ko na hindi Farmer's:

Ang unang Farmer's PC na nagkaro'n kami ay isang Pentium III 500MHz, na hindi mapormat kaya ipinaayos sa isang pinagkatiwalaang technician. Wala pa akong alam noon sa computer at isa akong complete noob. Dinala ng tech ang PC na ito sa kanilang opisina at doon "inayos". Sa kasamaang palad, ayaw na nitong bumukas nang bumalik sa amin. Isa lang ang ibig-sabihin nito, naloko kami. Kaya nagpasya si papa na mag-aral ng Computer Technician (isang bokasyonal na kurso) sa St. Peterville sa Tayuman para hindi na ulit kami maloko. Bumili na lang kami ng panibagong Farmer's PC sa Taguig (eto na yung pangalawa). Apat na libo ang nagastos namin lahat-lahat kasama meryenda at biyahe sa Celeron 1GHz na iyon. Kulay puti rin ito. Dinagdagan namin ito ng +256MB na ram, kaya 384MB ang total ram, at 40GB na hard disk para mas masaya. Kung gagamitin mo ang PC na ito, para ka narin gumagamit ng Pentium 4 dahil sa tweaks na inilagay at customization na Windows Vista™ inspired (June 2007 iyon binili at Vista pa lang ang uso). Malalaman mo lang ang bagal nito kapag naghahanap ka na ng mga bagong games at sinabi kong Pentium III lang iyon, o kapag nagcopy ka ng isang malaking file. Sa tulong ni ronnie, isa ring nabiyayaan ng Farmer's PC noon, wala akong ibang ginawa kundi magcostumize at mag-apply ng tweaks para lang mapabilis ang PC.

May 2009, isang magandang balita ang nanggaling kay Ronnie. May Pentium IV daw na ibinibenta, at agad namin itong pinatulan. Kinabukasan, ang Farmer's PC na akala mo may Windows 7 sa loob (yung may bangus na wallpaper), ay naibenta rin agad sa katrabaho ni papa sa chinatown sa halagang tatlong libo, pero 3 gives. Sabi ko, sa wakas hindi na ako Farmer's PC user! Naramdaman ako ang ginhawa nang subukan ko magcopy ng malaking file. Marami rin akong naging pakinabang sa Celeron 2.4GHz na iyon, dahil nakapag-CD burn kami kahit wala pa kaming internet, nagvideocam to cd transfer at cassette-to-cd din. Dito ko rin nagawa ang Windows GK Ultimate (na hindi man lang naappreciate dahil hindi napromote :'c ).

January 2010, nagkaroon kami ng internet, at naging maginhawa ang aking pagda-download (hindi na ko nagrerent sa labas at nagnanakaw ng bandwidth). Mas naging masaya ang linux experience ko (a.k.a. Penguinitis) nang magkaro'n kami ng internet, dahil adik ako sa linux nang panahong iyon at madali lang magupdate through repositories. Gumanda rin ang daloy ng business ng CD burning at mp3/mp4 downloads.

March 2011, nasira ang PC na pinagkukunan namin ng kita. Bumigay ang capacitor ng motherboard. Binilhan ko ito ng bagong capacitor pero mali ang nabili ko, kaya kasama ng ibang mga sirang piyesa ng kompyuter, ibinenta ko ang motherboard sa isang member ng TipidPC na isang Scrap Buyer. Umabot lahat sa 720 pesos ang mga naibenta ko. Nakalulungkot ngunit kailangan tanggapin ang katotohanan na ang lahat ng bagay ay may hangganan.

April 2011, inuwi ko ang isa sa mga Farmer's PC mula sa JASHS Music Lounge. Sadyang napakabagal ng PC, akala mo naghang na sa boot, pero hintayin mo lang ng 15-20 minutes puwede nang gamitin. Astig, kahit 4MB ang video card, bago ko i-format may nakainstall pang Flyakite OSX na isang themepack. Sabi ko ayos to ah, kinaya ang kalokohan ng dating gumagamit. Ito ngayon ang gamit ko. Sa pagtatype, pag-iinternet, pagwa-warez, pagpo-program, pagsa-soundtrip at panonood ng Penguins Of Madagascar series at iba pang mga pelikula. Para sa isang user na magsusurf lang sa internet, magttype at maglalaro ng dota, puwede na itong gamitin. Todo upgrde ba naman ang ginawa ko eh.

Noong una, sinisisi ko palagi ang Farmer's PC dahil sa bagal nito, at isinusumpa ko ang mga nabiyayaan ng malulupit na PC, na hindi naman marunong makaappreciate ng kung anong meron sila ngayon. Minsan nagrereklamo pa dahil mabagal daw, kahit Core 2 Duo na at may 2GB na ram pa. Hindi nila alam na may iba na nagtitiis sa Farmer's PC pero nakagagamit naman ng maayos. Pero kahit na mabagal ang Farmer's PC, napagisip-isip ko na marami pa rin itong naitulong sa akin. Kung sila nabiyayaan ng magandang PC, kami ni ronnie na gumamit ng farmer's PC ay nabiyayaan naman ng kaalaman sa kompyuter sa tulong ng mga naninilaw na CPU na iyon. Kundi rin dahil sa Farmer's PC, hindi kami makapagpapasa ng indie film na pinagawa sa amin noong first year/first sem ko sa PLM. Akalain mong nakapag-author ako ng isang 50-minute na pelikulang kami mismo ang nagshoot gamit lang ang Farmer's PC na binili sa taguig?. Anim na oras kong inedit(yung final edit), apat na oras kong sinave. Kaya rin ng 384MB ram with 32MB video card na PC na iyon ang Windows Vista. Oo, kinaya nito ang Windows Vista Ultimate (yung lite version). Medyo mabagal ng kaunti kaysa kung xp ang nakainstall at walang aero effects (pero kung linux, kaya nito ang higit pa sa aero effects). Boot time? Mas matagal lang siguro ng ilang segundo kaysa kung xp ang nakainstall. Ibinalik ko rin ito sa XP matapos ang isang linggo, gusto iko lang makaranas ng vista nang nung mga panahong 'yon.

Ayon sa aking pananaliksik, gumagana rin daw ang windows 7 sa Farmer's PC, pero hindi ko na sinubukan dahil alam ko namang gagana talaga kahit mabagal, kasi Vista nga kinaya eh.

Ang Farmer's PC na gamit ko ngayon mayroong kaunting PopCap games, Big Fish games at GTA Series (I,II,II,vice city at San Andreas). Oo gumagana ang mga GTA, pero yung San Andreas medyo mabagal na dahil siguro modded version ito. Meron ding Office 2010, Nero 10, enabled ng automatic updates (na gusto ko nang idisable pero ginagamit ng Security Essentials) at mga basic appz. Puwede na rin ito sa video editing, pero mabagal lang magsave.

Ang Farmer's PC na ito ngayon ay nagbibigay sa akin ng inspirasyon upang makaipon ng pambili ng mas magandang PC. At dahil sa muling pagdating ng Farmer's PC sa computer table namin, marami na naman akong natutunan tungkol sa mga computer (yung mga binanggit ko kanina). Hindi man ito naibibigay paminsan-minsan ang bilis na hinahangad ko pagdating sa performance, binibigyan naman ako nito ng dahilan upang mgsumikap pa lalo para sa mas maganda at mas maginhawang pagkokompyuter. Kaya kayo na binigyan ng lumang pc, o pc na laging nasisira, gamitin niyo iyan bilang kasangkapan at gabay upang kayo ay maging isang Elite Computer user at huwag mainggit sa mga may magagandang PC, dahil hanggang diyan na lang ang mga iyan. Ang magagandang bagay ay dumarating sa tamang panahon.

Kung nag-enjoy ka sa pagbabasa mo tungkol sa Farmer's PC, maaari mo rin basahin ang Farmer's PC Overview na isinulat naman ni Niero.

[Continue reading...]