Gising Na: Ang Tamang Procrastination

Gising Na: Ang Tamang Procrastination

Araw-araw sa ating pamumuhay, sa ating pagpasok sa eskwela, sa trabaho, at sa pagdalo sa mahahalagang meeting, alarm clock ang ating inaasahan para magising tayo ng maaga mula sa mahimbing nating pakakatulog. Napalitan man ito ng mga haytek na gadgets tulad ng cellphone at iPod (pronounced as 'ay pad')/ iPad (pronounced as 'ay ped'), hindi naglaho ang silbi ng alarm clock. Sa tuwing kailangan nating gumising ng maaga, pinatutunog natin ang ating alarm clock ng malakas, kahit na pati kapitbahay nakiki-alarm na rin para makatipid sila sa battery. Ipinaaalala nito sa atin araw-araw na kailangan nating bumangon ng maaga upang paghandaan ang panibagong pagsubok sa ating buhay bago pa man sumikat ang araw.

Pero may mga pagkakataon na hindi natin napapansin ang ingay nito at patuloy tayo sa ating mahimbing na pagkatulog. Hindi natin naririnig ang pagmamakaawa ng ating munting tagapaglingkod upang tayo ay magising sa katotohanan na hindi pa ito ang tamang oras upang magpahinga dahil marami pa tayong kailangan gawin upang tuparin ang ating mga pangarap at maging makatotohanan ang ating mga panaginip. "Gising na! Papasok ka pa! (deciphered from tititititititit, tititititititit)... ", ang sabi ng munti mong tagapaglingkod. Pero oras na magising ka ay kakalabitin mo lamang ang ito upang ipaalam na ikaw ay gising na. Maya-maya ay mahimbing ka na ulit sa iyong pagtulog. "Maaga pa naman, maya-maya na lang ako babangon. (sabay hikab)", ang sabi mo sarili mo. Buti na lang at naka-snooze ang alarm mo ng 15 minutes. Sa pangalawang gising mo, inulit mo lang ang ginawa mo kanina. Hindi ka pa rin bumangon. Sa pang-apat na pagtunog ng alarm, 'tsaka ka pa lang bumangon at nagulat kang sa mga oras na ito ay dapat nasa sakayan ka na ng jeep. Dali-dali kang naghanda habang pinakikiusapan ang oras na tumigil muna para sa iyo. Ang pagpipilian mo na lang sa mga oras na ito ay kung papasok kang late o aabsent na lang. Anuman ang mangyari ngayong araw, walang ibang dapat sisihin kundi ang sarili mo.

Ito ang pinakamatinding kalaban ng ating ating pag-unlad. Isang matinding balakid tungo sa ating kaunlaran at kaginhawaan. Ang kaugaliang 'mamaya na', a.k.a. Procrastination. Sa paggising pa lang sa umaga ay kitang-kita na kung isa kang procrastinator. Kaya mo nang bumangon pero natulog ka pa rin. Bakit nga ba ipinagpapaliban natin ang mga bagay na kaya na nating gawin habang may oras pa? Bakit naghihirap pa rin ang ating bansa samantalang panlabinlimang presidente na ang namumuno sa atin ngayon? Dahil marahil ipinagpapaliban na rin natin mismo ang ating sariling pagunlad sa loob ng isandaang taon.
Ang pera na dapat dumidiretso sa kaban ng bayan ay dumadaan muna sa bulsa ng mga tagapamahala - Procrastination na may kasamang pangungurakot. Ang impormasyon na dapat alam na ng mga tao ay dumadaan muna sa mga nagmamanipula ng impormasyon - Procrastination na may bahid ng kasinungalingan. Kung gagamitin natin ang ang pagpoprocrastinate sa maling paraan, wala itong maidudulot na maganda sa atin. Kaya gamitin natin ito sa tamang paraan. Paano?

Halimbawa sa paggising mo, pipindutin mo ang alarm para tumahimik ito at hindi na mambulabog ng mga gustong matulog. Kaso inaantok ka pa at gusto mo pang magpahinga. Sa sitwasyong ito kailangan mong magprocrastinate... ng tama. Imbis na matulog ka ulit, mamaya na lang paguwi mo, o kaya ay kung merong bakanteng oras. Isa pang sitwasyon. Tinatamad kang gumawa ng assignments at reports? Magprocrastinate ka... ng tama. Mamaya ka na lang magpakatamad kapag natapos na ang mga gagawin mo. Sa pamamagitan nito, nageenjoy ka na sa pagpoprocrastinate, nagagawa mo pa ang mga kailangan mong gawin. At kapag naging maunlad ka na at tinanong ka kung anong sikreto mo sa iyong pagunlad, ang sagot mo lang "Procrastination!".

Gamitin natin ng tama ang ating oras dahil kapag lumipas ito, hindi na natin ito maibabalik. Kaya laging tandaan ang kasabihan, "Magprocrastinate ng tama at buhay mo ay giginhawa!"

[Continue reading...]

Time Pressure

Time Pressure

Hindi ko alam kung sino ba ang nakapag-formulate ng equation na ito:

P=F/A

Where:

P - pressure

F - force

A - area

Tatlo kasi ang nakikita kong scientists. Galileo, Torcelli (studyante ni Galileo) at si Blaise Pascal. Pero dahil pascal (Pa) ang unit ng pressure, i-assume na lang natin na si Pascal nga.

Let's start travelling back into the days na kapag physics ay natutulog ka lang at hindi ka interesado sa lecture tapos maya-maya magugulat ka dahil may quiz. Sabi sa libro (kung nabasa mo), pressure is equivalent to force over area, wherein pressure is inversely proportional to area, given the force is contant, and pressure is directly proportional to force , given the area is constant. Mas malaking area, mas mahina ang pressure. Kaya nga mas masakit 'pag natusok ka ng karayom kesa maipit ang kamay mo sa libro.

Let's go back into reality. (Eto na naman ako at nagiimbento ng equation). Naisip ko lang 'to habang napepressure ako sa mga kailangan gawin at ipasa sa mga panahong ito.

tP=F/t

Where:

tP - Time Pressure

F - Force

t - time

Time Pressure is equivalent to force over time, wherein Time Pressure is inversely proportional to time, given force is kept constant, and directly proportional to force, given time is kept constant. Ibig sabihin, mas malakas ang time pressure sa atin kapag mas maikling time lang ang ibinigay sa atin para magawa ang isang bagay. At lalong mas malakas kapag maliit na nga ang time, malaki pa ang value ng force. Ang force ay ang paulit-ulit na pagpapaalala sa atin ng sabay-sabay ng mga kailangan nating gawin at maipasa sa itinakdang oras. Habang ipinapaalala sa atin ng paulit-ulit ang mga gagawin, given ang deadline is constant, lalo tayong nape-pressure dahil sabay-sabay itong ipinaaalala ng paulit-ulit sa loob ng isang araw. "Ano ba 'yan, ang dami naman gagawin!..." Kapag naman ang deadline ay umuusog papalapit sa araw ngayon, given the force kept constant, mas lalo tayong nape-pressure dahil nag-aalala tayo na malapit na ang deadline, habang umaandar ang oras sa pag-aalala natin. "Uy, report natin bukas na!"

Wala tayong magagawa dahil hindi natin hawak ang dalawang variable na force at time. Sila ang nagbibigay ng force, at sila rin ang nagbibigay ng time. Ang tanging magagawa lamang natin upang hindi tayo atakihin ng matinding time pressure ay kompyutin itong mabuti at gawin ang mga nararapat gawin. Sa unang araw pa lang na ibinigay na ang dalawang variable (force - mga gagawin, time - deadline), kompyutin na natin ito nang maaga upang laging handa kung sakaling magkaroon ng pagbabago sa mga variable. Kung nakompyut mo na malaki ang value ng tP, kailangan pagtuunan mo na ito ng pansin. Pero kung nakita mong maliit lang naman at kayang gawin in 5mins, nasa iyo iyan dahil baka sa pagpoprocrastinate mo, makalimutan mo na may gagawin ka pala. Well, kung hindi ka makapagpasa, panibagong equation na naman iyan. Kokompyutin mo na ngayon ang iyong Blood Pressure, wherein mas malaking problema, mas mataas na blood pressure, mas matinding stress. Kaya kung ano ang kaya nating gawin ngayon, gawin na natin habang kaya pa, at habang may oras pa. Dahil ang oras na lumipas ay hindi na natin maibabalik pa.

[Continue reading...]

Portable Life

Portable Life

Noon wala akong alam sa kompyuter. Wala. Pero alam ko kung ano ang kompyuter. Nakikita ito sa mga opis at ginagamit pang-type at pang-gawa ng mga assignments ng mga estudyante. Una akong nakahawak ng keyboard at mouse grade 6 ako, at ang alam ko lang microsoft word. Pati cheat planet tsaka sfogs. First year hayskul, nakahawak ulit ako ng kompyuter. Para bang unang beses ko ulit makahawak dahil nahihirapan pa ko gumamit ng mouse. Nanginginig pa kamay ko, siguro dahil malamig doon sa computer lab ni sir ombao, o dahil .... syet nakahawak ako ng mouse! Sabi tuloy ng esti doon (student teacher) "mahirap ba gumamit ng mouse?" Nakita niya kasi nanginginig ako habang hina-highlight yung maling spelling sa word tapos pipindutin yung delete sa keyboard. Napagisip-isip ko puwede naman pindutin na lang yung backspace nagpapakahirap pa 'ko. Pero enjoy naman ang bawat activity na pinagagawa. Doon din ako unang nakahawak ng diskette. Pakiramdam ko nga haytek na ko, may disket na ko, kahit wala naman akong kompyuter pa noon sa bahay. Bente pesos pa noon ang isang oras sa mga computer shop. Minsan 25 per hour kapag internet, bente kapag games lang.Hindi pa masyadong uso ang kinse isang oras. Tapos limang piso ang paprint ng short bampeyper (bond paper), yung sa dot matrix na printer (yung eeeek-eeek-ek-eeek ang maririnig mo habang nagpiprint). Pagka laserjet o inkjet otso hanggang sampumpiso per page na short. Black and white lang yun. Pag colored bente ang minimum. Pero kahit ganoon kamahal pa ang mga presyo sa mga computer shops, maginhawa naman habang nasa kompyuteran ka. Wala pang mga makukulit na mga kostumer na bigla na lang umuutot with sounds habang nakaheadset sila. Wala pa rin yung mga naninigarilyo sa loob tapos may ashtray na dala. Wala pa yung mga maiiingay at magugulong naglalaro. Meron lang mga tahimik na nagtatype ng mga assignnment, ng resume, tsaka mga gumagawa ng project.

Third year hayskul, bihasa na ko sa pag-copy paste sa word. May alam na ko sa kompyuter. Cold boot, warm boot, firefox, at may nadagdag - powerpoint. Pero wala pa rin kaming kompyuter sa bahay. Nagrerent lang ako sa labas. Kinse pesos na lang ang isang oras kaya umiingay na sa mga kompyuter shops. Bumabaho dahil sa mga naglalarong hindi naliligo. Naglalaro ng counter strike pero pawis na pawis na akala mo sila mismo ang tumatakbo at nakikipagbarilan.

September 2006, nadiskubre ko ang mediafire. Isang napakalaking milestone pagdating sa aming magbabarkada na mahilig magdownload. Naghahanap kasi si papa noon ng tutorials sa pagrerepair ng cellphone tapos mediafire ang link na nakita namin. Di ko na pinatagal at nagregister ako. Kinabukasan ibinahagi ko ang magandang balita at naglevel-up kami ng mga araw na iyon. Wala pa kaming kompyuter, pero may disket. Sa diskette na 1.44MB ang capacity, doon ko inilalagay ang mga assignments na pinagagawa sa amin. Hindi kasya dito ang isang megaman zero na gba rom (badtrip). Pero saan nga ba nagsimula ang aming portable life?

Hindi ito nagsimula sa mediafire, kundi sa savefile.com. Muntik ko nang makalimutan, savefile.com. Isa itong file hosting site na nadiskubre naman ni ron bago ko madiskubre ang mediafire. Kung wala kang flash drive o diskette, file hosting sites ang sagot. Naaalala ko pa noon, wala akong flash drive at si ron pa lang ang meron sa amin, dinownload ko sa mediafire ang report ko sa TLE na nakapowerpoint. Matagal magdownload kaya hinintay namin ito ng mga 15 minutes (puro kasi GIF at AVI ng megaman ang nakalagay sa powerpoint). More convenient than email dahil 100mb ang limit ng filesize kapag maguupload ka. Sa email 25mb lang. Kaya mediafire ang nagin online storage ko. Simula pa lang iyan ng aming portable life.

Fourth year hayskul, nakahiram ako ng usb na 1GB, pero nasira ko rin kasi na-krag.exe eh. Ewan ko kung paano nasira ng virus yun. "I'm krag.exe. I'm in your portable." Badtrip andami ko nang warez files doon. Pero nagkaroon din agad ako ng sarili, 2GB pa hahaha. Meron na rin kaming farmer's pc. Ang yabang ko pa noon dahil 2GB ang USB ko, si tantan 1GB, si ron 512. Dito na nagsimula ang sunod-sunod na aming pagkamulat. Nauso sa amin ang pagkokonvert ng FAT32 to NTFS ng usb dahil mas mabilis ang ntfs kaysa FAT32. Pagtapos ng youtube download milestone, tsaka file hosting site milestone ay ang pagkakaroon ng sarili naming mga browser. Ang portable browsers. Ang unang nakahiligan kong portable browser noon ay IE, pero lumipat rin ako ng Firefox dahil wala naman talagang portable na IE. Natry ko rin ang safari pero malakas gumamit ng ram. Wala pang google chrome noon. Opera pa ang pinakahighest rated browser noon (pero ilan lang ang gumagamit dito sa pilipinas).

Todo tweak, todo costumize, todo optimize. Search lang ng search ng tweaks hanggang sa maabot ang pinakamabilis na kaya ng aming browser. Bookmark lang ng bookmark ng mga site na mapakikinabangan. Save lang ng save ng download link sa textfile. Store na lang ng mp3 sa usb, huwag nang mag-imeem dahil dagdag lang ito sa bandwidth. At pag lalabas na ng computer shop, unang titingnan ang usb kung nakasaksak pa ba sa cpu o naitabi na. Ganito ang buhay naming walang internet sa bahay. Portable life. Buhay namin ang aming usb/flash drive. Nasa usb ang lahat ng aming maipagmamalaki. Para bang nasa usb ang lahat ng pangarap namin. Nakakatawa pero ganoon kahalaga ang usb para sa amin noon. Mas mahalaga pa sa wallet. Naalala ko noon na halos mabaliw na ako nang masira ang usb na hiniram ko. Pati yung nawala ko. Isang linggo akong nagluluksa dahil sa 'king hindi pag-iingat.

Hindi lang firefox ang portable sa amin noon. Meron pang portable na kaspersky, portable na nod32, portable na IDM, portable na foxit reader, itunes, at marami pang iba na hindi ko na matandaan. Para kang may dalang sariling program files tsaka my documents sa usb mo. Isama mo pa ang vista inspirat at vista transformation pack na ipinagyayabang pa namin. Na akala namin puwedeng gawing reaserch paper - "XP to Vista transformation pack!". Na palagi kong tinetesting sa mga computer shop na napagrerentan ko dahil tuwang tuwa akong nakikita ang vista interface ng isang xp system.

Sa ngayon, medyo nawala na ang pagkahayok ko sa pagda-download dahil sa dami ng mga pinagagawang project. Mula sa pagdidirect download ng walang premium account, hanggang sa pagyu-UseNet, hanggang sa pagtotorrent na lang. Ngayon torrent na lang ang inaasahan ko dahil may internet na kami sa bahay. Dati ang tingin namin sa torrent, isang pinakadesperadong paraan para magdownload. Pero ngayon natuklasan ko, ang torrent ay para sa mga average computer users na gustong magdownload ng kung ano-ano sa madaling paraan, sa paraan na hindi na sila mahihirapan. Kaso kung sa una pa lang napamahal na kami sa torrent, tiyak wala nang progress na magaganap.

Pag wala sa torrent, hahanapin ko sa direct download. Maghahanap ng rapidshare link, (o kaya mediafire), tapos hahanap ng transloader, at magda-download ng parang may premium account dahil sa bilis at concurrent downloads gamit ang IDM. Maya-maya may sisigaw na sa computer shop, "HOY SINO BA YUNG NAGDDOWNLOAD DIYAN?!". Patay-malisyang itatago ang IDM sa system tray tapos pag nagtime, hindi na mageextend dahil baka mabugbog ng mga sigang nagdodota.

Masayang magtuklas ng mga bagay lalo na't nalaman mong gutom ka pa sa mga kaalaman dahil napakalawak ng internet para tumigil ka sa paglalakbay. Noon, ang internet para sa amin ay lahat na. Para bang nasa iyo na ang lahat kapag may internet ka. Hahanapin mo na lang. Pera? Tao? Nasa internet, hanapin mo lang. Maging hacker ka at mapapasayo ang lahat. Ang tanging kailangan mo lang ay oras at kagustuhan mong makamit kung ano man ang hinahanap mo sa buhay.

[Continue reading...]

Pare, Anong Oras Na?

Pare, Anong Oras Na?

Isang araw, si Juan at Ted ay nasa iskul.
May bagong relo si Juan at nakita ito ni Ted.

Sa kalagitnaan ng klase, tinanong ni Ted kung anong oras na.

Ted: Pare, anong oras na?
Juan: 9:15.

After 10 minutes, nagtanong ulit si Ted. Siguro naiinip na siya sa klase.

Ted: Pare, anong oras na?
Juan: 9:25

Maya-maya ay nagtanong ulit si Ted. Si Juan naman ay naiinis na.

Ted: Juan.
Juan: Tsk. Ano?
Ted: Anong oras na?
Juan: 9:30!

Alam ni Ted na naiinis na sa kanya si Juan, pero nagtanong ulit siya maya-maya.

Ted: Pare, anong oras na?
Juan: (Galit) 9:35 NG UMAGA!! Huwag ka ngang tanong ng tanong kung anong oras na, nauubos ang baterya ng relo ko katatanong mo ng oras! Kaya puwede ba, bukas ka na ulit magtanong?! Buwiset...

-------------------------

Pare, anong oras na ba - isang joke na nalaman ko sa tito ko bago siya mamatay sa kanser.

[Continue reading...]

May Halagang Pulubi

May Halagang Pulubi

Isang araw, papasok ako sa iskul. Sumakay ako sa kulorum na jeep. Bumaba ako doon sa may "Bawal tumawid dito, may namatay na" at tumawid papunta sa kabilang kalye. Hindi naman talaga ako dapat doon bababa, lumagpas lang ako. Habang naglalakad papasok sa isang makasaysayang lugar, natatanaw ko ang isang pulubi na namamalimos. Nilalapitan niya ang bawat taong nakasasalubong niya. Marumi, sira-sira ang damit, puro putik ang mukha, magulo ang buhok (o baka hairstyle niya iyon), nilalangaw ang sugat sa paa (o baka kasabwat niya ang mga langaw), at mabaho ang kanyang amoy. Tiyak na kamumuhian mo siya kapag hinawakan ka niya. Naawa ako, kaya dumukot ako ng barya sa bulsa ng pantalon kong butas bago ko pa man siya makasalubong. Paglapit niya sa akin, ibibigay ko na sana ang baryang dinukot ko kung hindi lang siya nagsabi ng:

Pulubi: "kuya pahingi naman ng tatlong piso..."

Aba may presyo. Hindi ko na ibinigay ang baryang nadukot ko. Hindi ko alam kung magkanong barya ba ang nadukot ko. Kung sampu, lima, o piso. Basta, hindi ko na ibinigay dahil sa kanyang presyo. Paano kung piso pala ang naiabot ko? Baka hindi pa tanggapin. Hindi ko alam kung bakit kailangan may presyo pa ang iaabot mo sa isang nagpapaawang pulubi. Marahil meron siyang kotang hinahabol na dapat maabot kundi magagalit ang amo nila na nagbibigay ng mga props nila at costume. Maaari rin isa siyang tao na nagko-conduct ng survey sa mga tao kung magbibigay ba ang mga ito ng pera kung may presyo na ang mga pulubi o hindi. O isang undercover agent na hinahanap ang taong magbibigay ng tatlong piso sa kanya dahil ito ang palatandaan ng suspek. Kung sino pa man siya, isa pa rin siyang may-halagang pulubi na kailangan kumita ng tama at naaayon sa kanyang begging fee.

[Continue reading...]

Noob Syndrome

Noob Syndrome

Carpal Tunnel, Insomnia, degraded vision. Ilan lamang 'yan sa mga sakit na idinudulot sa atin ng pagkaadik natin sa kompyuter. Pero meron sakit na nauuso noon pa man, ngunit ngayon lamang natuklasan - ang Noob Syndrome (a.k.a. Illiterate Syndrome).

Kung tatlong taon ka nang gumagamit ng kompyuter pero hindi mo pa rin alam ang shortcut key ng copy at paste, o hindi mo pa rin alam kung ano ang web browser, ikaw ay meron nang noob syndrome. Hindi ito nakamamatay ngunit isa itong malubhang sakit na kailangan gamutin. Isa itong sakit na kapag dumapo sa iyo ay mahihirapan ka nang mag-adjust para sa mga bagong kaalaman na dapat mong malaman. Hinaharangan nito ang bawat impormasyon na dapat alam mo na sa ngayon kaya nakapagdudulot ito sa iyo ng kamangmangan tungkol sa isang bagay, kahit ang bagay na iyon ay matagal mo nang ginagamit. Bina-block nito ang iyong learning curve o ang iyong interes na matuto hanggang sa ikaw ay manatiling nasa ganyang kalagayan habang-buhay. Pinatitigil ka nitong magkaroon ng interes na malaman ang isang bagay na hindi mo alam. Halimbawa ay nasa harap ka na ng internet pero hindi mo alam ang gagawin mo kapag pina-install sa iyo ang winrar. O kaya naman ay pinagbubukas ka ng web browser pero nakatulala ka lang. O kaya naman ay anim na buwan ka nang walang tigil sa kalalaro ng dota pero 'pag nakipaglaro ka sa mga kaibigan mo ay balagong ka pa rin, walang nagbago kumpara noong tinuruan ka pa lang maglaro. Isa pang halimbawa ay sampung beses ka nang nasiraan ng kompyuter pero hanggang ngayon nagtatawag ka pa rin ng taga-format. In short, wala ka nang natututunan sa iyong mga ginagawa dahil sa noob syndrome. Dahil dito ay nahihirapan ka nang sagutin o hanapin ang sagot sa mga tanong na "ano", "paano" at "bakit".

Ang Noob Syndrome ay madaling nakukuha sa mga social networking sites at iba pang mga nakaaadik na bagay sa kompyuter tulad nito dahil simula sa maadik ka sa isa sa mga ito ay mahu-hook ka na dito at sasakupin na nito ang buong lawak ng isipan mo hanggang sa mawalan na ng lugar para sa iba pang mga impormasyon.

Good News! Ang noob syndrome ay nagagamot. Sa pamamagitan ng pagpilit sa iyong sarili at pagtanggap na kailangan mong buksan ulit ang iyong isipan tungkol sa mga bagay-bagay, maaaring mapuksa ang lumalala mong noob syndrome. Kumonsulta sa pinakamalapit mong kaibigan na palagi sa iyong nababadtrip dahil sa iyong kakulitan magpaayos, o sa pinakamalapit na kompyuter shop at mag-wikipedia. Ugaliing sagutin ang mga tanong na gumugulo sa iyong isipan sa pamamagitan ng paghahanap ng sagot gamit iyong bukas na isip, mga mata at kamay. Kung hindi sapat ang pang-internet, magtungo sa mga silid-aklatan at magbasa (hindi magpuslit) ng mga libro. Maaari ka rin bumili ng sarili mong aklat ngunit huwag nang ipagkalat sa mga kaklase at kaibigan dahil malamang baka hindi na ito maisauli sa iyo. At ang pinakamahalaga sa lahat, tulungan mo ang iyong mga kakilala at kaibigan na nangangailangan ng therapy laban sa noob syndrome.

Kaya natin labanan ang noob syndrome. Huwag natin itong palalain tulad ng kanser na nakamamatay.

"Bigyan mo siya ng isda at siya'y may kakainin sa isang araw. Turuan mo siyang mangisda at siya'y may kakainin habang-buhay."

[Continue reading...]

Super Proxy Server

Super Proxy Server

I
Sawa ka na ba (sfx guitar: tonenunening)
Sa kalo-load diyan sa broadband mo
Ayaw mo na bang mag-isip para makalibre
Tinatamad ka nang mag-unli
Ang gusto mo'y kumo-connect na lang
Gamitan mo ng ultrasurf para guminhawa

Refrain:
Ito ang kailangan mo
Isaksak na ang smartbro mo

Chorus:
Hindi na dapat maghirap sa iisang iglap
Ang buhay mo ay sasarap
Huwag nang mag-atubili
Kumuha ka ng Superproxy
(*Gumamit ka ng Superproxy)
(**Gamitin mo ang Superproxy)

II
Ako ay kaibigan na lagi mong maasahahan
Kaso pag umulan, minsan ay mahina ang signal
Ito ay special offer sa mga taong katulad mo
Gamitan mo ng ultrasurf para guminhawa

*Repeat Refrain
*Repeat Chorus

Refrain II:
Ako ang bahala sa iyo
Libre na ang internet mo

**Repeat Chorus

Superproxy Superproxy
Superproxy Superproxy
Superproxy Superproxy

Rap:
Come and take a sip from the cup as the drink makes you think
Don't blink 'cuz you'll be taken out by the pen and ink
Superproxy, why don't you just talk to me
My rhyme be stickin to ya head like epoxy
The Net'll be blabbin, never be backstabbin
Hangin w/the E-heads and I'm just plain havin
FUN, no time for gats and guns,
I use my mouse like a gun I get the job done
I play video games all day
Zipadee-dooda Zipadee-day Hiphop Hooray!
Menage one, Menage Trois, Menage Three
If torrents were pets then I'd have a menagerie
Chimney-chimney Humpty Dumpty
Grab on the mouse start gettin funky
Funky with the flavor that you savor, imitator
I'm the flavor of the hour other PC's I devour
I'll be with Firefox, G-chrome, X-Tor, and Proxy
They are the apps that's installed in my PC
Ultraelectromagnetic lifehack and ya don't
Stop and ya don't quit WORD-UP!
Lap it up like a pussy sippin on milk
Rock hard to my style that's smooth as silk
Yo, Superproxy why don't you just connect to me

[Continue reading...]