Ulan

Simoy ng hangi'y tila lumalamig

Pakinggan mo ang langit ito'y yumayanig

At ang mga patak hindi mo ba naririnig?

Unti-unting binabalot ang paligid ng lamig

Ihip ng hangin bahagyang lumalakas

Ipasok mo na ang mga sinampay sa labas

Bago pa man mga ito'y liparin sa lakas

O mabasa ng ulan at sambitin mong 'malas!'

At heto na nga't ang ulan na'y bumuhos

Hindi mo alam kung kailan matatapos

Kaya't pagbuhos ng ula'y iyo munang pagmasdan

At subukan magbilang ng mga patak ng ulan

Ang bawat lupang nauuhaw ay dinidiligan 

Binibigyang buhay ang mga halaman

Na madalas sinisira't pinapabayaan

Dinidiligan ngayo't inaalagan

Kung nalulungkot ka'y subukan mong lumabas

At damhin ang mga patak ng ulang lumalakas

Luha mong pumapatak ay isabay sa pag-ulan

At hayaang damdamin mo rin ay mahugasan

Sadyang napakalamig, at sadya ring kabaligtaran

Ng pag-ibig mong nag-aalab, ginaw na dulot ng ulan

Sa dilim ng gabi, at sa gitna ng daan

Hayaan ang damdaming nalulungkot na mahugasan

Tulad ng mga halaman na mananatiling buhay

Dinidiligan pagka't sila'y nagbibigay kulay

Sa buhay na matamlay tulad ng pag-ibig na tunay

Na wala nang hihigit pa kung ito'y iyong iaalay

At ngayong ula'y unti-unti nang tumitila

Ihip ng hangin ay bahagya nang humihina

Sa pagtila ng ulan madarama mo na nang payapa

Katahimikan sa paligid ay katahimikan din sa diwa

Makinig sa ibang mga tugtugi't awitin

Anila sa tuwing umuulan, araw ay sisikat din

Ay tulad din ng mga pagsubok at suliranin

Na kung darating ma'y tiyak na malulutas din

At sa bawat simula ay naro'n din ang hangganan

Ngunit sa bawat hangganan ay may bagong simula naman

Na tila ay nagsasalit-salitan lamang

Ngunit may natututunan sa bawat paghakbang.