Ano Nga Ba Ang Tula?

Kung ikaw ang tatanungin, ano nga ba ang tula

Ano nga ba ang laos na raw na larangan ng paggawa

Ng mga salita at mga linyang 'di lamang sa dulo may tugma

Ngunit pati na rin sa buhay at karanasan ng may-akda

Ano nga ba ang tula na nagsasaad ng damdamin

Na sa pamamagitan ng tugma ay nabibigyan ng sining

At nabibigyan din hindi lamang ng lalim

Kundi pati na rin damdaming layunin ay magpahiwatig

Ano nga ba ang tula na may laman ng tawa at ngiti

Minsa'y naglalaman ng lungkot at pighati

Na katumbas ay tagumpay at pagkasawi

Na kung sa tula ilalahad ay tiyak na natatangi

Ano nga ba ang tula para sa 'yo kaibigan

Na maaari o maaaring hindi mo minsang nahiligan

Ngunit sana'y iyo man lamang masubukan

Gumawa ng tula kahit lamang katuwaan

Hindi naman lahat ay isinilang na makata

At hindi rin naman lahat ay mga mambabasa

Ngunit panahon ngayo'y lunod na sa teknolohiya

Mga tula'y nilalapatan na ng dagundong at kaunting nota

Na ang mensahe kung mayro'n ma'y natatabunan na ng lubos

Sining ng pagtula'y dito na ba magtatapos?

Tanging buga't dagundong na lang ang napapansin

Liriko't mensahe pa'y bastos kung susuriin

At kung minsa'y mga makata'y nagsisipagtagisan

Ng kani-kaniyang galing sa palaliman

Ngunit paligsahan nama'y labanan ng kayabangan

Bakit ba nahiligan ang gan'tong klase ng larangan

Na imbis na itaas pa at palawakin ang lawig ng sining

Ay tila pa't nag-iiba lalo't nawawalan ng ningning

Sa kagustuhang buhayin ay lalo pang naililibing

Kailan ba magigising mula sa pagtulog ng mahimbing? 

O marahil ang tula ay hindi naman talaga pinapatay

Ngunit ay nag-iiba lamang ng anyo at kulay

Nag-iiba kasabay ng paglipas ng panahon

Ibang-iba kumpara sa panahon noon

Ano nga ba ang tula noon, at ano ang tula ngayon

Parehas lamang na tula ngunit magkaiba ng panahon

Kung dati-rati'y mga tula'y kagiliw-giliw na basahin

Ngunit ngayon kung gumawa ka ng tula'y di maiwasang asarin

Na ikaw ay makaluma't wala na sa panahon

Isa kang makatang hindi nabuhay noon

At isinilang ngayo't gumagawa ng akda

Kahit wala nang magbabasa'y patuloy pa rin sa paglikha

Ngunit wala naman talaga silang magagawa

Walang awitin kung walang tula

Walang pangungusap kung walang salita

At walang kahit ano kung walang lumikha

Muli natin balikan kung ano nga bang kahalagahan

Ang tanong na kung "ano ba ang tula?" tila wala nang kabuluhan

Dahil basta't pantig ay bilang at sa dulo'y may tugma

Tula nang maitatawag sa ganitong klase ng akda

Ngunit ang tunay na kahulugan iyo lamang makikita

Kung ika'y magbabasa bilang isang mambabasa

At hindi bilang nagbabasa lang ng kung anong nakasulat

Dahil mensaheng nakapaloob ay higit pa sa mga salitang nakalapat

Malalim man o mababaw mga taludtod na nakalahad

Layuning magparating ng mensahe ang tanging hangad

Nguni't anumang nais iparating ay saka lamang mabubuksan

Kung mga taong titingin ay mga bukas din ang isipan

Kaya't kaibigan, kung ikaw ang tatanungin

Maaari o maaari rin naman hindi mo na sagutin

Bukod sa may bilang ang pantig at sa dulo'y may tugma

Para sa iyo, ano nga ba ang tula?

[Continue reading...]

Trabaho

Mahirap ang buhay ngayon. Iyan ang sabi ng mga tao. Pati mayayaman sinasabi iyan. Pano ba naman, apektado kasi sila sa pagtaas ng presyo ng gasolina. Kung mataas ang cost of living, mataas din ang standards pagdating sa mga bagay -bagay. Kung ikaw nagtitipid ka sa pagpipishbol, sila nagtitipid sa pagjojollibee. Parehas lang na nahihirapan. Kung trapik ka o stranded sa LRT, sila rin trapik sa biyahe dahil masyado nang marami ang mga may-ari ng kotse, nagsisiksikan sila sa kalsada. Pero tungkol nga ba saan ang bagong entry na ito?

Nangarap ka na ba ng sariling bahay at lupa? O malupit na kompyuter at selpown pa rin ang pangarap mo? Naisip mo na ba ang mga gusto mong mangyari sa buhay mo hinaharap? Kung anong klase ng baso ang gusto mo sa kusina, stainless o porselana o yung toxic na plastic na gawa ng intsik? Bintilador ba o aircon ang gusto mo sa kwarto? Naisip mo na bang libutin ang buong mundo? O kahit Pilipinas na muna? Survey lang. Pero malamang napaisip ka rin kung ano nga ba ang mga bagay-bagay na gusto mo sa hinaharap, hindi lang mga materyal na bagay na gusto mo ngayon.

Lahat tayo may mga pangarap, pero hindi lahat ay nakaisip na ng kung ano ba talaga ang mga nais tuparin at mga nais lang i-isantabi (tulad ng world peace, saka na yan hahaha). Libre nga raw mangarap eh. Libre? Di nga. Akala mo lang iyon, pero ang kapalit ng pagtunganga mo ay ang oras na pwede mong magamit sa pagtupad ng mga pangarap mo.

May nabalitaan ako, isang magbabalot daw na naging web developer. Ginagastos ang kita sa pagbabalot para makapag....dota? Malay ko, pero sabi para raw sa pagpapaunlad ng sarili. Siguro tulad ng panonood ng tutorials at iba pa. Ano kayang system ang nagawa na niya, Online Balot Ordering System? Balot Inventory and Reservation System? Biro lang, never meant any disrespect. Pero parang gusto ko rin magtinda ng balot baka sakaling maging web developer ako. "Order your balot, RIGHT THROUGH YOUR ANDROID PHONE!" Huehuehue. Astig, Balot Application for android. So ano nga bang mensahe ng balita na iyon? Kung sino ka man, kahit magbabalot ka pa, matutupad din ang mga pangarap mo. Malamang niyan mas malaki pa sahod niyan kumpara sa maraming programmer at mga developer ngayon. At bukod doon, maaari siyang maging inspirasyon.... ng maraming magbabalot, joke..  Ng maraming tao siyempre hindi lang mga magbabalot kundi ng mga tao na akala nila pangarap lang ang mga pangarap. (Google mo na lang yung balita, narinig ko lang 'to sa kakilala ko.) And there's so much more for that person na maaaring mangyari pa sa career niya bilang magba, ehem, bilang developer.

Next headline. Dating rugby boy, binili ang Microsoft. (joke)

Balik tayo sa paksa. Naranasan mo na maglako ng resyumey? I mean, maghanap ng trabaho. Ang hirap maglako ng resyumey lalo na't andami mo rin kasabay at kakumpitensiya. Isama mo na rin kung hindi nangangailangan ng katulad mong nag-aapply ang mga kumpanyang pinipilahan mo para makapag-apply. Gigising ng maaga, magpapapogi, magpapaganda. Pero sa biyahe pa lang nakikipagsapalaran ka na. Pagdating ng makati o kung saan man, umpisa pa lang ng araw mo. Walang nakakaalam kung may patutunguhan ba ang paglalakbay mo ngayon, pero nakasalalay pa rin sa diskarte at swerte mo. Swerte? Malas daw ang maniwala doon. Pero mas mahalagang magtiwala ka sa sarili mo. Ihanda ang sarili sa mga tanong na tulad ng "What is your purpose in life?", "How do you see yourself in five years?". "I can't see myself in five years, I have no futuristic mirror." At kung minsan tatanungin ka rin ng mga bagay na may kinalaman sa kursong tinapos mo, na ang totoo ay wala naman talagang alam tungkol doon ang nagtatanong kaya dapat sagutin mo ito na kahit hindi mo alam ay makumbinsi mo silang alam mo ang sinasabi mo. Every applicant is essentially honest, sabi ng mga HR. So kung magsisinungaling ka man sa HR na nag-iinterbyu sa 'yo, just tell them your "stories" dahil hindi nila alam kung nagsasabi ka ng totoo. Ikwento mo yung napanood mo sa pelikula kagabi, maniniwala iyon basta hindi ka magpapahuli. Hindi ka nagsisinungaling, inaaliw mo lang sila sa kwento mo. As if naman na tatanggapin ka nila di ba? Bukas ibang tao na naman ang kausap ng mga iyan, at makakalimutan ka na nila bago pa man matapos ang araw kaya mas magandang mag-iwan ka ng remarkable sa kanila ("Itong aplikante na to yung aso nila nagsasalita. Aw aw aw."). (But I'm not encouraging you to lie, you liars!) Iba-iba ang klase ng exam nila, may written, may mahirap na kala mo bagsak ka, may madali na kala mo pasado ka. Pero kahit anong klase ng exam iyan, tinitignan lang naman kung may natutunan ka ba sa eskwela at kung may saysay ba ang paggraduate mo sa mga eskwelahang pinasukan mo. Lalo na kung hands-on exam, may mga mabababait na nagpapaexam na pwede kang mag-google para sa simpleng program na pinapagawa sa 'yo. Dahil kung matatanggap ka man sa trabaho, google pa rin naman ang babagsakan mo para hanapin ang syntax na kailangan mo. Kaso hindi na exam ang tawag doon. Kaya ka nga nag-exam kasi sinusubukan ang nalalaman mo, hindi ang galing mo sa pag-copy paste mula sa anumang source. Pero meron talagang gano'ng klase ng exam, open source. I honestly feel cheated nung may nagexam na hinayaan mag-google kasi hindi makapagprogram at hindi alam ang language na gagamitin. What the? Paano na lang kung walang internet? Anyways, tama na pagiging bitter. (Zamboanga naman bagsak nya, kidnapin sana siya ng mga terorista.)

After exam, after interview. "Tatawagan ka na lang namen." Hell yeah. Tatawagan your face. Liban na lang kung talagang kailangan nila, tapos super-qualified ka at wala kang kumpitensiya, tatawagan ka for the final interview. Interviewhin ka ng magiging superior mo na pag tinanggap ka, sa unang sweldo mo magpapalibre sa 'yo ng pizza kahit wala ka pang sinusweldo at sariling pera mo 'yun hindi galing sa sweldo (and with the fuck/fact na triple ang sweldo niya kumpara sa 'yo).

There is always a 'first time'. First time mag-apply, First time first blood, first time hindi sumweldo, first project, first time sigawan, first time pagalitan, first time overtime, first time ma-late, first time umabsent, first time mag-undertime. First time mag-resign o matanggal sa trabaho. Meron ding first time pansinin ng crush mo doon sa accounting department, na minsang binalaan ka ng mga katrabaho mo na huwag kang lalapit doon dahil may nagmamay-ari na doon.

Pag-uwi galing sa trabaho, depende ang reaksiyon mo. Depende ang hitsura mo kung sa unang araw mo palang eh binigyan ka agad ng project kahit hindi ka pa na-enrol sa biometrics a.k.a hindi ka pa "na-finger". Or sa unang araw ay maganda ang naging trato sa 'yo ng mga katrabaho mo. Either magiging proud ka dahil may trabaho ka na ngayon, o magtatago ka sa mga posibleng magpalibre dahil akala nila porket may trabaho na marami nang pera. Either way, you should feel blessed dahil maraming tambay ngayon ang naghahanap ng trabaho (medyo paradoxial yung tambay na naghahanap ng trabaho kasi pano mo nasabing naghahanap kung tambay o paano mo nasabing tambay kung naghahanap). Ah basta mahirap magmahal ng siyota ng iba. Uy teka ba't lyrics ng APO bigla? Yep. Marami kang makikitang ads. Posted ads. Maraming call center companies ang nangangailangan pero yung trabaho na gusto mo, o propesyon na pinapangarap mo, medyo mahirap hanapin dahil hindi lang ikaw ang anak ng diyos...... malay mo ampon ka pa pala huehuehue.. Kaya nga mas magandang pumasok sa mga skul ng kilala. 'Yun bang maraming "achievements" pero actually hindi naman skul yung may achievement kundi mga estudyante. Nakiki-ride on lang yung skul sa achievement ng mga estudyante nila para sumikat sila. At pati na rin yung mga wala naman nai-ambag na estudyante sa achievement na nakuha nakiki-ride on din. "WOW PLM! Matalino ka pala! Tignan mo tong browser sa android ko, Anong ibig-sabihin ng HTTPS?" "Uhhm,... Hyper Text-Tawag-Picture-Selfie!!" Meron akong ka-trabaho. Well, technically. Kasi hindi naman siya empleyado but an on-the-joke trainee. Isang araw nakasabay ko siya pauwi dahil malapit lang naman sila sa amin. Tinanong niya ko ng kagulat-gulat na tanong. "Totoo bang matatalino lahat ng estudyante sa PLM?" Sagot ko, "Hindiii. Hindii totoo yaaan. Daming gumagraduate na hindi naman natuto." Magkaiba ang gumradweyt at natuto. Clearly, kaya niya natanong kasi nga dahil sa epekto ng "achievements" ng skul, but really it's the student that you should celebrate pero kinukuha ng credit ng skul kaya sumisikat yung skul. And then you're the one to take the blame if you bring embarrassment to your school. Mahal nila ang estudyante nila kapag may achievement sila, pero kinamumuhian nila kung sakaling nagkamali o maw nagawang mali. Samantalang parehas lang naman silang estudyante na pinili ang paaralan na pasukan. Sabi nga ng isang taga-IBM na nag-speech sa isang seminar, "Skul.. PLM, FEU, La Salle, Ateneo, PUP,etc. Pare-parehas lang yan. Pangalan lang yan ng skul na pinasukan mo., pero pare-parehas lang kayo ng pinag-aaralan. Grades? number lang yan na nakasulat din sa papel. Marami pang mas magagaling sa inyo na mga hindi naman nakatapos ng college pero tinitingala ngayon, kundiman ay ineenjoy ang magandang buhay." Kaya i-drop mo na iyang subject mo hahahaha. Biro lang, aral kayo mabuti at magpakabait. What makes you different among the others is not the school you are from, or how high your 1.0 you've got from english proficiency but who you really are. Naks, English yun ah!! Aanhin mo 'yung pinagmamalaki mong mataas na grade kung hindi mo naman deserve? Paano mo gagamitin iyon in real life? (Edi isasampal ko sa HR para matanggap ako hahahaha) Sabagay, matututo ka naman sa trabaho kapag nagtatrabaho ka na. So, saka ka pa lang mag-aaral kapag nagkatrabaho ka na? Nice. Bago nga mag-BAR exam nagrerebyu muna na parang extension na rin ng college life eh, tapos ikaw saka mo palang pag-aaralan ang mga kailangan mong malaman pag nagkatrabaho na?

Gayahin mo na lang si napoles tapos magpapa-fansign ako sa 'yo.

Well, anyways,.. I've got mixed emotions na parang album ng love songs pag-uwi ko galing sa unang araw sa trabaho. Mixed na parang may tapa at tocino sa mixsilog. Medyo badtrip dahil sa biglaang project, na medyo challenged kasi bagong yugto na naman ng buhay (ASP.NET, more VB.NET, JavaScript, jQuery, more SQL, CSS, AJAX, and a chance of Microsoft Dynamics), na medyo excited kasi ibang klase ng industry ang napasukan ko, na medyo malungkot kasi nawalan na naman ako ng panyo at button pin na nakuha ko sa isang seminar (yung SMILE na button pin saka yung LINUX MINT :( ). Pag-uwi, nagfriendster............................... duh.. Siyempre peysbuk. Daily routine na 'yan eh.

Kayo, kumusta crush niyo? Nagreply na ba sa pasimple niyong GM? Medyo matagal na rin walang bagong entry, so guys.. Stay tuned to this blog and feel free to leave your comments. Blog-blog din pag may time.

[Continue reading...]

Ulan

Simoy ng hangi'y tila lumalamig

Pakinggan mo ang langit ito'y yumayanig

At ang mga patak hindi mo ba naririnig?

Unti-unting binabalot ang paligid ng lamig

Ihip ng hangin bahagyang lumalakas

Ipasok mo na ang mga sinampay sa labas

Bago pa man mga ito'y liparin sa lakas

O mabasa ng ulan at sambitin mong 'malas!'

At heto na nga't ang ulan na'y bumuhos

Hindi mo alam kung kailan matatapos

Kaya't pagbuhos ng ula'y iyo munang pagmasdan

At subukan magbilang ng mga patak ng ulan

Ang bawat lupang nauuhaw ay dinidiligan 

Binibigyang buhay ang mga halaman

Na madalas sinisira't pinapabayaan

Dinidiligan ngayo't inaalagan

Kung nalulungkot ka'y subukan mong lumabas

At damhin ang mga patak ng ulang lumalakas

Luha mong pumapatak ay isabay sa pag-ulan

At hayaang damdamin mo rin ay mahugasan

Sadyang napakalamig, at sadya ring kabaligtaran

Ng pag-ibig mong nag-aalab, ginaw na dulot ng ulan

Sa dilim ng gabi, at sa gitna ng daan

Hayaan ang damdaming nalulungkot na mahugasan

Tulad ng mga halaman na mananatiling buhay

Dinidiligan pagka't sila'y nagbibigay kulay

Sa buhay na matamlay tulad ng pag-ibig na tunay

Na wala nang hihigit pa kung ito'y iyong iaalay

At ngayong ula'y unti-unti nang tumitila

Ihip ng hangin ay bahagya nang humihina

Sa pagtila ng ulan madarama mo na nang payapa

Katahimikan sa paligid ay katahimikan din sa diwa

Makinig sa ibang mga tugtugi't awitin

Anila sa tuwing umuulan, araw ay sisikat din

Ay tulad din ng mga pagsubok at suliranin

Na kung darating ma'y tiyak na malulutas din

At sa bawat simula ay naro'n din ang hangganan

Ngunit sa bawat hangganan ay may bagong simula naman

Na tila ay nagsasalit-salitan lamang

Ngunit may natututunan sa bawat paghakbang.

[Continue reading...]