Patak

Sa aming bahay ay mayroong tatlong gripo. Isa sa malaking sisidlan, isa sa lababo, at isa banyo. Sa tatlo na iyon ay mayroong isa na patuloy ang pagpatak. Hindi ko ito pinapansin. Hinahayaan ko lamang itong tumulo ng tumulo sapagkat ako ay abala at maraming ginagawa. Hanggang sa hindi ko na ito napapansin.

Patuloy ang pagtulo ng tubig sa aming gripo. Patuloy sa pagpatak. Bawat patak nito ay mahalaga, at kailangan nitong maipon sa sisidlan upang hindi masayang. Upang sa pagdating ng araw na maghanap tayo ng patak, mayroon tayong mapagsasaluhan. Ngunit mayroon sa atin na ang bawat patak ng tubig ay binabalewala lamang at nais nila itong makita sa ibang tumutulong gripo. Naghahanap ng ibang mapagkukunan ng pamatid uhaw, kahit na mayroong malapit na mapagkukunan at nasasayang lamang. Hanggang sa dumating ang panahon na ang hinahayaan niyang pagtulo ay tumigil na sa pagpatak. Naubos na ang tubig sa gripo. At ang tanging paraan na lamang ay maghanap ng ibang tubigan na papawi sa lalamunang nauuhaw.

Huwag tayong magsayang ng tubig. Huwag natin hayaan na masayang ang bawat patak. Huwag natin ipagsawalang-bahala ang nasasayang na mga patak, dahil hindi mo alam, balang-araw, ang mga patak na iyon ay papawi sa iyong uhaw sa darating na tagtuyot. Matuto tayong sulitin ang bawat biyaya at huwag natin itong balewalain, dahil kapag nawala ito, tayo rin ang mahihirapan.